Vosvos Yolda Bırakmaz

Bu sözü bir çok vosvosseverden duymuşsunuzdur.Göğsü kabararak gerine gerine söyler "vosvos yolda bırakmaz" diye.Bunu muhtemelen durup dururken de söylememiştir.Meraklı birisi mutlaka sihirli soruyu sormuştur:Peki arızalanıp yolda kalmıyor mu?

Hayır efendim, arızalanmıyor, yolda da bırakmıyor...Çünkü düşünüldüğü gibi zor bir araba değil, aksine çok sade ve size derdini en kısa yoldan anlatan bir yapıya sahip.Yeter ki derdini anlayın ve sesine kulak verin.

"Hadi canım sen de" diyenleri duyar gibiyim.O zaman şöyle tamamlayayım, çünkü cümle eksik oldu:
Vosvos yolda bırakmaz, gideceği yere kadar gider, orada bırakır.Bu söz boşuna söylenmemiştir, tecrübe ile sabittir.Bunu ilk duyduğumda çok şaşırmış ve çok etkilenmiştim.Bu arabanın bir kişiliği olduğuna inanan biz çılgınlar için derin anlamı olan bir söz.

Hemen ardından sizi biraz daha şaşırtayım.Derler ki; gitmiyorsa, çalışmıyorsa mutlaka size anlatmak istediği bir şey vardır.

Aslında bütün mesele derdinden anlamakla alakalı.Tabi bazen elimizden gelen bir şey olmayabilir, ciddi sorunlarla karşılaşabiliriz ama bu sorunların büyümesini engellemek bizim elimizde.Çoğumuz zevk alarak vosvosumuzun ufak tefek problemleri ile ilgilenmeyi seviyoruz.Bazen derdimizi anlayan usta bulamamaktan yakınıyoruz, birbirimize sorup tecrübelerimizden faydalanmaya çalışıyoruz, bazen de sorunu tartışırken kendimizi motoru kucaklayıp yere indirmiş halde buluyoruz.Bazen başarıp gururlanıyoruz, bazen de motoru sırtlanıp ustanın yolunu tutuyoruz.

Bunların hepsi bize gösteriyor ki, vosvosseverlerin genel özelliği; mekanikten hoşlanması, söküp takmayı, bozup yapmayı sevmesi ve en önemlisi maceracı bir ruha sahip olması.Durdurulamayan bir merak ve öğrenme isteği içerisinde bir sorunumuzu çözdüğümüzde kendimizi biraz daha mutlu hissediyoruz.Biraz daha tecrübe kazanmanın verdiği güven ile artık arabamızı daha çok tanıyarak güvenle yol alıyoruz.Ondan sonra bize birisi arıza yapmıyor mu, yolda bırakmıyor mu diye sorunca da cevap vermeden gülümsemeyi tercih ediyoruz.

Nisan 2014, yer Korkuteli Yaylası, Antalya'ya 80 km, Saat 22:00 Hava 10°C

23 Nisan'da Bursa'dan çıktığımız yolculuğumuzun 600. kilometresi.Kabul ediyorum aracımız yavaş gidiyor ve planladığımız varış saatinden 2 saat gerideyiz.İzmir, Aydın, Denizli ziyaretimizden sonra nihayet gece yarısı da olsa Antalya'nın sıcacık sabahlarına uyanacağımız otelimize varıp başımızı yastığa koyabileceğiz.Bunun hayaliyle yol alırken, hafif kızarık yanan ve sorun teşkil etmeyen şarj ışığı birden daha çok yanmaya başladı.Bunun anlamı akümüz artık şarj etmiyor.Akünün durumuna göre bu gece vakti farlarımızı kapatmadan gidersek Antalya'ya varamayacağımız ve o yastığa başımızı koyamayacağımız.Farları kapatıp bu karanlıkta yol alamayacağımıza göre kenara çekip sorunun ne olduğunu anlamaya çalışıyoruz.Tek şeritli bir yol kenarındayız.En aydınlık yer, bir cami inşaatı önündeki sokak lambasının altı.Etrafta yanımızdan hızlıca geçen kamyonların kulağımıza çaldığı ıslıktan başka bir ses yok.Önce arka koltuğun altındaki aküye ulaşıp, akü kutup bağlantılarını kontrol etmeyi düşünüyoruz.Bunun için arka koltuğun üzerindeki eşyaları indirmemiz gerekiyor.Bu saatte uğraşılmayacak bir iş olmasına rağmen işe koyulduk, eşyaları boşalttık, aküye ulaştık.Aküde sorun yok.Antalya'daki ustamız Ahmet Abi'yi arayıp teknik destek aldık.Arkanızda güvenebileceğiniz kişilerin olması her zaman size destek verir.Çok geçmeden sorunun şarj dinamosunun kömürlerinde olduğunu anladık.Kömürlerin yaylarını çekerek bir miktar uzatık ve kollektöre basmasını sağladık.Kontağı çevirip marşa bastığımızda ışığımız sönmüştü ve akü şarja devam etti.Dağılan takımları ve etrafa yaydığımız koltuğun üzerindeki eşyaları yerlerine koymaya çalışırken ters yönden bir Toros yanımızdan geçerek, cami inşaatının yanındaki kulubenin önüne yanaştı.İçinden inen kamuflajlı amcanın arka koltuktan aldığı pompalı tüfeğini görünce biraz acele etmenin faydalı olacağını düşündüm.Selam vermeden geçip gitmesinden pek dost canlısı olamadığı belliydi.Aceleden cami tuvaletini de kullanamadan her şeyi arabaya tıkıp bastık gaza.Genel seyir hızımız 80 km iken 90-100 km arası hıza çıktık.Gaza bastıkça şarj ışığı da sönüyordu.Korku, panik, stres bir yandan, tuvalet ihtiyacı diğer yandan, hem fizyolojik, hem de psikolojik baskı altında kalan 80 km'yi bitirip Antalya'ya indik.

Bizi karşılayan dostlarımızla edilen sohbet ve içilen çayların ardından, ertesi gün Antalya'nın sıcağına nihayet uyanabilmiştik.Huzurlu bir kahvaltının ardından ustamızı ziyaret ettik.Kömürleri yenileyip genel bakımların ardından yola koyulduk. 

Ahmet Abi bana o gece telefonda şunu söylemişti:
-Hiç bir şey yapamazsan gelebildiğin kadar gel, ben sana yolda yedek akü getiririm, onunla da Antalya'ya varırsın.

Ahmet Abi yağ sızıntılarına bakıyor.

Böyle bir desteğim olmasaydı, aküm zayıflayıp farlarım gösteremeyecek kadar azalınca, elektrikçisi olan bir benzinliğe çekip yardım alabilirdim.Ya da akümü şarj ettirip, gece orada konaklayıp, sabah da Antalya'ya doğru yola çıkardım.Akü sadece ateşleme yaptığında kapasitesine ve verimliliğine göre bana yeterdi diye düşünüyorum.Akü şarj olmadığında, farlar ve kuvvetli müzik tesisatı aküyü çabuk bitirebilir.Örneğin benim o yolculukta kullandığım akü, farları açık unuttuğumda yarım saatte bitiyordu.

O gece serin ve hatta soğuk havada, elinde pompalı tüfekle cami inşaatını bekleyen görevlinin olduğu Korkuteli Yaylası'nda konaklamak zorunda kalmadığımız için mutluyum tabii ki ve burada edindiğim tecrübeyi unutmam mümkün değil.Bu ve bunun gibi uzun yolculuklara çıkma cesaretini bulmamdaki sebep de her zaman birbirine destek olan bu güzel insanlardan başka bir şey değil.

Şubat 2017, Yer Bursa, İstikamet Orhangazi

Yaklaşık 1  saatlik yolum var ve zamanım kısıtlı.Genelde 80 km'yi geçmem fakat bu kez 100-110 km ile seyrediyorum.Kapının önüne kadar geldim ve tam site girişinde motor durdu.3-4 kez marşa bastım çalışmadı.Durma şekli elektrik kesmesi gibi geldi ki daha önce başıma gelmişti.muhtemelen elektronik ateşleme beyni yandı diye düşündüm.İlk işim torpidodaki yedek beyni kontrol etmek oldu ve sürpriiiz.Beynin daha önce şu videoyu çektiğim yerde kaldığını hatırladım.Sen o kadar elektronik ateşleme hakkında anlat dur, yanınızda mutlaka yedek beyin bulundurun diye salık ver, ondan sonra da kendin ateşleme beynini yanına almayı unut.Olacak iş değil ama oldu işte.
O anda aklıma bu söz tekrar geldi.
Vosvos yolda bırakmaz, gideceği yere kadar gider orada bırakır...
Yok canım tam da kapının önünde mi yani?Olur da bu kadar olmaz...
Çok uğraşmadan en uygun yere iterek park ettim, zaten evin önüne gelmiştim.Acaba sorun ne, ateşleme beynini bu saatte nereden bulacağım derken yediğim yemekten de bir şey anlamadım.Yemekten sonra tekrar aşağı inip marşa bastım ve tek marşta çalıştı.Bir şey mi anlatmaya çalıştı, hızlı mı kullandın dedi bilmiyorum ama şimdilik sorun yok,iyiyiz yani...

Sözün özü vosvos yolda bırakmaz derken şaka yapmıyordum :)

Bu arada Antalya'dan sonraki yolun devamı aşağıdaki videoda.İyi seyirler.

Read more »

2010 Tatil Rehberi

Yıl 2010... Evliliğimizin ilk yılı dolmuş ve tatil mevsimi gelmişti.Herkesin tatil planları erken rezervasyon dönemlerinde planlanmasına rağmen bizimki gerçekleşmesinden sadece bir hafta öncesinde şekillenip kesinlik kazanmıştı.

Bir sene önceki balayı maceramız kadar hareketli olmasa da, toplam 1800 km'lik bu "işkence" tadında gezi ve eğlence, bir salı sabahı saat 7'de Antalya Belek'e doğru yol almaya başladı."Yola bi çıktım mı durmam abi" cinsten bir sürüş felsefem olsa da bu yolda ilk durağımız eşimle üniversite yıllarımızı geçirdiğimiz Kütahya oldu.Meşhur Karavan Gözleme'de gözleme yemeden, Vazo'da fotoğraf çektirmeden, Cumhuriyet caddesinden geçmeden, 4 yıl yaşadığım evi uzaktan da olsa görmeden edemezdim.Yolumuzu yarım saat kadar uzatmasına rağmen, saydıklarımı tek tek gerçekleştirip, içimizde bir buruklukla ayrıldık Kütahya'dan.

Başka bir durak olmaksızın saat 14:30'da Belek'e varmış, eşimin kardeşiyle buluşup, bir otele yerleşmiştik.Bütün yolun yorgunluğunu, Belek'in otellerince parsellenen sahilinden arta kalan "Halkın Plajı"nda yüzerek attık.İçinde tertemiz tuvalet, soyunma odaları, duşların, bar, market ve restoranların bulunduğu bu plaja giriş, adı "paralı" olsun diye sadece 1 TL.Arabayla ya da traktörlerin çekiciliğini yaptığı eğlenceli araçlarla merkezden 2 dakika içinde varabiliyorsunuz.Yüzmeyi Marmara'da öğrenmiş, çivi gibi sularda yüzmeye antrenmanlı, o dönemler 18'ini dolduran her gencin mecburen Bodrum'a gitmesi zorunluluğunu fazlasıyla abartıp defalarca Ege sularına girmiş biri olarak, ilk defa Akdeniz'in dalgalı ve sıcak sularına girmenin şaşkınlığı içindeydim.Dalgalardan bulanmış ama yine de temizliğinden şüphe edilemez bu suların sıcaklığı insanı çıkınca daha da bir serinletiyor.Kavurucu güneşin altında fazla kalmadan, mükemmel hazırlanmış ve 5 yıldızlı tatil köyü havasındaki bu plajdan çıkıp otelimize döndükten sonra, akşamki Anadolu Ateşi "Troya" gösterisini izlemek için hazırlanmaya başladık.Daha önce tarihi Aspendos'da oynanmasına rağmen, tarihi yapının hoplayıp zıplanmasından zarar görebileceği endişesiyle, hemen 1 km gerisine 46 günde Aspendos Arena inşa edilmiş.2 yıldır da gösterilerini burada düzenliyor "Dansın Sultanları".Antalya-Alanya yolu üzerinde, Belek'ten 8-10 km uzaklıkta olan Belkıs köyüne girdikten 1 km sonra karşılıyor sizi Aspendos Arena.Yolda Anadolu Ateşi'nin afişleri size yol gösteriyor.Gösteriden önce acıkan karnımızı doyuralım dedik ve nehir kenarında hoş bir alabalık ziyafeti çektik kendimize.

Ala-balık keyfinin ardından, kala-balık Rus ve Alman turistlerin arasında yerimizi aldığımız, "anlatılmaz yaşanır" bir gösteri izledik o gece.Daha sonra Belek'in şirin merkezindenki 01 Adana Ocakbaşında geç saatlere kadar yemek yedik ve günün kritiğini yaptık.Yorucu ve eğlenceli günün ardından ertesi gün planlarımızı yapıp dinlenmek üzere otele döndük.


2. gün:Bugün, Kemer-Kumluca Yolu üzerinde 2 saatlik bir yolculuğumuz var.Planımız; antik kent Olympos'da konaklamak, Çıralı'da Yanartaş'ı, Adrasan'ı ve yine antik kent Phasilis'i görmek.

Manzaralı Kemer yolunda önce Phasilis, ardından Olympos geliyor.Fakat biz Phasilis'i sonraya bırakıp, Olympos girişinden aşağı dalıveriyoruz.Kumla-Karacaali sahil yolunu andıran fakat aşağı sürekli bir inişi olan bu yol yaklaşık 10 dakika sonra bizi ilk konaklama yerlerine eriştiriyor.Denize uzak olan bu kısım aynı zamanda Adrasan yol ayrımı.Adrasan'ı da sonraya bırakıp, ikiye ayrılan yolu Olympos'a doğru tercih ediyoruz.İlk olarak yolun sol tarafında, adından çok bahsedilen ve daha önce bir kere yangın yaşamış Kadir'in ağaç evleri karşılıyor bizi.Toprak ve taşlı yolda aşağıya doğru devam ediyoruz.Daha önceden yerimizin ayrıldığı ağaç evlerin bulunduğu pansiyona varıp yerleşiyoruz.Ardından bu mistik tatil yerini keşfe çıkıyoruz.Sahile doğru yola koyuluyoruz, fakat saat 19:30 itibariyle ören yerinin içinde bulunan sahil kısmı ziyaretçilerini yarın ağırlamak üzere kapanıyor.

Ağaç evimize dönerken, doğaçlama gerçekleşen tatilimize yön verecek bir stand görüp yarın için bir tekne turu satın aldık.Akşam yemeğinde garip aşçının bizim için hazırladığı; körili hint pilavı!, şehriyeli tavuk(çorba değil)!, mayonezli kısır! yedikten sonra, fotoğraf makinemizi de sırt çantamıza alarak Çıralı'ya doğru yola çıktık.

Efsanelere konu olan Yanartaş'da sucuk yapmak eminim, biz Türkler'e özel bir şeydir ki, güzelce kurulmuş doğal mangalımıza bakan turistlerin bu şaşkınlığı beni hiç yanıltmadı.Gece sabaha kadar kalınası yer olan Yanartaş'ın manzarasını tripod olmadığı için çekememenin üzüntüsüyle aşağı iniyoruz.Çıralı yokuşunu çıkıp 500 m geri dönüp, Olympos'a iniyoruz.Ağaç evimizde üzerimizi değiştirdikten sonra, kurumuş nehirden karşıya geçip ormanın içindeki bara gidiyoruz.Sürekli Beşiktaş'lı olduğunu vurgulayan çılgın bir dj eşliğinde, Orange Bar'ın dibine vuruyoruz.


3.gün:Sabah 9:30 da tekne turunun minibüsüne binip, karadan Kaş istikametine doğru yola çıktık.1,5 saat sonra Üçağız köyüne varıp tekneye bindik.

Akvaryum Koyu, Tersane Koyu, Korsan Mağarası gibi yerleri görüp, her koyda yanımıza gelen Algidacı-balıkçı kıvamındaki teknelere hayretle baktık.Bu koylardan birinde yanımıza ağaç sandalıyla gelen 70'li yaşlarında bir teyze vardı ki gerçekten bizi çok şaşırtmıştı."Deniz kabuklu pareolarım var" deyişi kulaklarımdan gitmiyor.

Bol bol masmavi sularda yüzdükten sonra, Simena(Kaleköy)'ya vardık.Merdivenlerle yukarıdaki tarihi kaleye çıkarken sağlı sollu evlerin önlerine tezgah açmış el emeği göz nuru işlemeli örtü, incik boncuk satan köy halkı ile karşılaşıyorsunuz.













Kendinizi bu renkli ortamdan alıp biraz daha çıkabilirseniz kaleye varıyorsunuz.

Surların hemen altında antik bir mezarlık mevcut.Ölünce gömülmek isteyeceğim mezarlıklar listemde Karacaali'yi ilk sıradan ikinci sıraya düşüren antik bir mezarlık burası.İnanılmaz bir manzara eşliğinde antik mezarlar, olağanüstü fotoğraflar veriyor.Karadan ulaşılamayan bu köye özel motorlar ya da tekne turlarıyla gelebilir, pansiyonda konaklayabilir, sizi getiren motor ya da tekne ile geri dönebilirsiniz.Simena'dan sonra başladığımız yere geri dönüp Üçağız köyüne yanaşıyoruz.Minibüse bindiğimizde teknenin etkisi henüz geçmemiş hala sallanıyorduk.Olympos'a vardığımızda saat 21:00 olmasına rağmen kaldığımız yerin sahibesi ve garip aşçımız o günün garip yemeklerini bize de sunmaktan çekinmiyor.Ardından Gölge Bar, yoldan geçerken içeriden gelen kırmızı renk ve muhteşem müziği ile bizi içeri çekiyor.Gidecek olanların mutlaka uğraması gereken bir yer olduğunu üzerine basa basa söyleyebilirim.Eğlenceli bir grup sahnedeydi gittiğimizde ki sanırım bu eğlence oraya sürekli hakim...


4.gün:Ağaç evimizi terk edip Olympos'un tarihi kalıntıları arasında kaybola kaybola sonunda küçük bir derenin döküldüğü eşsiz denize ulaşıyoruz.Hafif dalgalı fakat kumu az olduğu için bulanıklıktan çok uzak ve tertemiz bir deniz karşılıyor bizi...

Denizden gelen teknelerin botlarla kıyıya yanaşıp antik kalıntıları ziyaret edebilmeleri için ören yerinin bir de sahilden kapısı mevcut.Antik kentin içinden geçen derenin denize döküldüğü yerde su, bir soğuk bir sıcak.Denizin içinde dururken bir bacağınız sıcakken diğeri buz kesebiliyor.Denizden çıktıktan sonra bu dere ile denizin buluştuğu yere havlularımızı serip ayaklarımızı buz gibi dereye uzatıp güneşleniyoruz.Ardından derenin içine girebilme cesaretini gösterenler yere uzanıp durulanabiliyorlar.İnanın bu soğuk su insana çok iyi geliyor.


Olympos'dan çıkıp Adrasan'a dönecekken bir önceki gün rehber kızın "Adrasan'da görülecek bir şey yok" sözleri bizi Phasilis'e doğru yola çıkarıyor.Bugün diyorum ki siz bu hataya düşmeyip 1-2 saat ayırıp orayı da görün.Eminim pişman olmazsınız
Phasilis tarihi kalıntılarıyla Olympos'dan daha da ayakta karşılıyor bugün bizi.

Pazar meydanı, amfi tiyatro, hamamlar, neredeyse kullanılır durumda.Eski liman kenti olan Phasilis'in üç ayrı koyu mevcut.Burada da denize girmek için mola veriyoruz.

Ardından Belek'e doğru yola çıkıyoruz.Otelimize varıp bu akşam yaşanacak olan Anadolu Ateşi gösterisi için hazırlık yapıyoruz.

Hınca hınç dolu gösterinin tadını çıkarttıktan sonra müdavimi olduğumuz 01 Adana Ocakbaşı'nda yemek ve Belek şehir merkezi turu ile geceyi İngiliz bir bayanın sahibeliğini yaptığı Pasha barda noktalıyoruz.


5.gün:Bugün biraz yüzüp, plajda çok kalamadan aylak bir gün geçiriyoruz.Oteldeki sakin havuzun keyfini yalnız başıma çıkarıyorum.Kendimizi yarınki rafting için dinlendiriyoruz anlaşılan...


6.gün:Alanya yolundaki Köprülü Kanyon'da rafting yapmak için yola çıkıyoruz.Fakat önce Sümer Tilmaç'ın Sanatçı Köyünde güzel bir kahvaltı yapıyoruz.Nehir kenarında dolu dolu bir kahvaltı yapıp Sümer Tilmaç'ı göremeden Köprülü Kanyon'a doğru yola çıkıyoruz.Yol üzerinde karşılaştığımız rafting şirketlerinin çığırtganları, kendimiz şehirler arası yolcu terminalindeymiş gibi hissettiriyor.İçlerinden biriyle anlaşıp can yeleklerimizi giyiyoruz.



Artık hazırız...Kanyonun kaynağına doğru akıntıya ters, 800 m kürek çektikten sonra, artık bu buz gibi suların başlangıcındayız.Bu kısma kadar fotoğraf makinesi taşımak kabul edilebiliyor.Fakat dönüş yolu için tehlikeli.Bu güzelliğin tadını çıkardıktan sonra başladığımız yere döneceğiz.Fakat dönerken gördüğümüz her kayalıkta buzz gibi suya 1-2 intihar girişimi gerçekleştirmeden edemiyoruz.

Başladığımız yerden bu kez, nehrin aktığı istikamete kürek çekiyoruz.Toplam yolculuk 2,5-3 saat sürecek.Toplam mesafe 14 km...Coşan nehirle birlikte ıslanıp, o durulduğunda biz de durularak, arada bir nefes alıyoruz...Nehir kenarında, çardaklar altına kurulmuş çadırlara bakıp bakıp iç geçirerek ilerliyoruz .Tam güneşten yandık derken, yine coşuyor nehir ve serinliyoruz..Serinleyemediğimiz yerde anlayışlı rehberimiz Gusto !(tamamen uydurdum, bildiğin Antalyalıydı kendisi)durup nehrin buzzz gibi sularına girmemize izin veriyor.Akıntı kenardan 1 metre uzaklıkta bile sizi götürecek kadar kuvvetli.O yüzden olduğunuz yerde batıp batıp çıkmakta fayda var.


Sonunda 14 km'lik rota bitiyor ve muhteşem güzellikteki Köprülü Kanyon'u Toroslar'ın manzarasıyla başbaşa bırakıp Belek'e doğru yola çıkıyoruz.


Son gün:Bursa'ya dönme vakti...Her sevincin her kederin/En ölümsüz sevgilerin/Sonsuz denen göklerin/Herşeyin bir sonu varsa diyor İlhan İrem (abovvv ağır oldu),Bizim de tatil bugün son buluyor.Dönüş yolunda, daha önce gözümüze takılmış olan Kurşunlu Şelalesi'ni ziyaret etmeden geçemedik.Karacaali ve Kumla'daki şelalelerle karşılaştıracak olursak, bizimkiler belki de daha güzel olmasına rağmen turistik bölgede olmadığı için tesisleşemeyip ören yeri statüsü kazandırılmadığı için bugün sadece yerlileri bilinebiliyor.

Kıssadan hisse:
-Ne işim var böyle yerlerde.Giderim tatil köyüne, yerim yerim yatarım:Bunu demek için sanırım daha çok yaşlanmam lazım.
-Tavsiye eder miyim?:Sadece aynı yerlere bile tekrar giderim.Ama tek seçeneğim olsa, Kaleköy'e gidip 2 gün orada mahsur kalırdım.Kalenin altındaki antik mezarlığa çadır kurup manzarayı seyrederdim.İnanın böyle bir güzellik yok...
Ve diğer fotoğraflar:

Read more »