Her tatil dönüşü içimin böyle dolmasından ve bu günlüğe böyle yazılar yazmaktan sıkılıyorum.Yazıya böyle başlamaktan da nefret etmesem de, kızıyorum kendime.Hayvan gibi kapatıyoruz kendimizi her şeye.Hayvanı niye kapatıyoruz ayrıca?En üstün tür diye kendimizi popohlayıp, yılın bir haftası hatta bir kaç günü şehri terk edip, zincirlerini koparmış (bir hayvan) gibi, olmadığımız bir insan olup çıkıyoruz.
Bu biz değiliz aslında.Anne karnından doğduğumuzda kundaklara sarıp sarmalanan biri olmak zorunda değiliz.Bırakın nasıl doğduysak öyle yaşayayalım, olmaz mı?
Müfredatlar uydurup her sabah belli saatte kalkıp o okula gitmek zorunda mıyız?
Okulu...
